Linda

“Toen mijn man en ik uit elkaar gingen, moest ik ineens zelf mijn administratie doen. Daar ging het al mis, want ik wist niet hoe dit moest. Ik had minder geld om te besteden, maar ik kocht wel meer. Kleding, spullen voor in huis, echt van alles. Ik voelde me er beter door, maar mijn schulden liepen op. Toen mijn moeder overleed klopte ik bij de huisarts aan met depressieklachten. Daar hadden ze al snel door dat er meer aan de hand was. Om orde in mijn financiële chaos te scheppen werd ik doorverwezen naar het maatschappelijk werk van WijZijn. 

Alles zelf aanpakken

Ik schaamde mij diep en durfde mijn verhaal bijna niet te vertellen. Maar maatschappelijk werker Marieke oordeelde niet en was erg vriendelijk. Met haar hulp bouwde ik mijn leven opnieuw op. Als ik iets vraag dan helpt ze me, maar ik moet de dingen vooral zelf doen. Dat is nog wel de beste les geweest: niet steunen op de hulp van anderen, maar alles zelf aanpakken. Daar heb ik nu genoeg zelfvertrouwen voor, in het verleden was dat wel anders. Ik weet nu bijvoorbeeld hoe ik een telefoongesprek moet voeren. Ik vraag door als ik iets niet snap en laat me niet afschepen. Na jaren van uitstellen heb ik het zelfs aangedurfd om een afspraak bij de tandarts te maken voor nieuwe tanden. Dat was heel hard nodig en ik ben blij met het resultaat!

Niet gemakkelijk

Een schuldhulpverleningstraject duurt drie jaar. In het begin was het heel moeilijk, ik had weinig geld. Alle inkomsten gaan namelijk naar de Kredietbank om de vaste lasten en de schuldeisers te betalen. Ik kreeg alleen wekelijks een klein bedrag aan leefgeld. Dat is niet gemakkelijk, maar het lukte. Over een paar maanden is het schuldhulpverleningstraject afgerond en kan ik weer zelf over al mijn inkomsten beschikken. Ik kan Marieke blijven bellen of WhatsAppen als ik een vraag heb, maar dat zal niet vaak nodig zijn, want ik regel mijn zaken nu zelf goed. Verstandig omgaan met geld, dat heb ik de afgelopen drie jaar echt goed geleerd. Zo heb ik bijvoorbeeld een bankrekening voor het betalen van de vaste lasten en een andere voor overige uitgaves. Ik ben zelfs al een beetje aan het sparen. 

Einde van de tunnel

Ook ga ik vrijwilligerswerk doen. Een keer per week schenk ik twee uurtjes koffie in het buurthuis. Ik vind het leuk om in contact te komen met andere mensen en ik zal ze zeker doorverwijzen naar WijZijn als ze hulp nodig hebben. Die hulp is er voor iedereen, maar mensen moeten wel zelf aan de bel trekken. Aan het einde van de donkere, lange tunnel gloort het licht en gaat het me beter dan ooit!”